يك شكارچي ، پرنده اي را به دام انداخت . پرنده گفت : اي مرد بزرگوار تو در طول زندگي خود گوشت گاو و گوسفند بسيار خورده اي و هيچ وقت سير نشده اي . از خوردن بدن كوچك وريز من هم سير نمي شوي .

اگر مرا آزاد كني، سه پند ارزشمند به تو مي دهم تا به سعادت و خوشبختي برسي .

پند اول را در دستان تو مي دهم . اگر آزادم كني پند دوم را وقتي كه روي بام خانه ات بنشينم . مرد قبول كرد.

پرنده گفت:پند اول اينكه: سخن محال را از كسي باور مكن . مرد بلافاصله او را آزاد كرد پرنده بر سر بام نشست .

گفت پند دوم اينكه : هرگز غم گذشته را مخور . بر چيزي كه از دست دادي حسرت مخور.

پرنده روي شاخه پريد و گفت: اي بزرگوار در شكم من يك مرواريد گرانبها به وزن ده درم هست. ولي متاسفانه روزي وقسمت تو وفرزندانت نبود وگرنه با آن ثروتمند وخوشبخت مي شدي .

مرد شكارچي از شنيدن اين سخن بسيار ناراحت شد و آه و ناله اش بلند شد . پرنده با خنده به او گفت: مگر نو را نصيحت نكردم كه بر گذشته افسوس نخور؟ يا پند مرا نفهميدي يا كر هستي؟ پند ديگر اين بود كه سخن نا ممكن را باور نكني .

اي ساده لوح همه ي وزن من سه درم بيش تر نيست ، چگونه ممكن است كه مژيك مرواريد ده درمي در شكم من باشد؟

مرد به خود آمد و گفت : اي پرنده ي دانا پند هاي تو بسيار گران بهاست . پند سوم را هم به من بگو.

پرنده گفت: آيا به آن دو پند عمل كردي كه پند سوم را هم بگويم.

پند گفتن با نادان خواب آلود مانند بذر پاشيدن در  زمين شوره زار است.

آقاي اسميت كه به تازگي مديرعامل يك شركت بزرگ شده بود مديرعامل قبلي يك جلسه خصوصي با او ترتيب داد و در آن جلسه سه پاكت نامه دربسته كه شماره هاي 1 و 2 و 3 روي آنها نوشته شده بود به او داد و گفت: «هر وقت با مشكلي مواجه شدي كه نمي توانستي آن را حل كني، يكي از اين پاكت ها را به ترتيب شماره باز كن.»

چند ماه اول همه چيز خوب پيش مي رفت تا اينكه ميزان فروش شركت كاهش يافت و آقاي اسميت بد جوري به درد سر افتاده بود. در نااميدي كامل، آقاي اسميت به ياد پاكت نامه ها افتاد. سراغ گاوصندوق رفت و نامه شماره 1 را باز كرد. كاغذي در پاكت بود كه روي آن نوشته شده بود: «همه تقصيرها را به گردن مديرعامل قبلي بينداز.»

 روزی یک مرد ثروتمند، پسر بچه کوچکش را به ده برد تا به او نشان دهد مردمی که در آنجا زندگی می کنند، چقدر فقیر هستند.روزی یک مرد ثروتمند، پسر بچه کوچکش را به ده برد تا به او نشان دهد مردمی که در آنجا زندگی می کنند، چقدر فقیر هستند.

آن دو یک شبانه روز در خانه محقر یک روستایی مهمان بودند. در راه بازگشت و در پایان سفر، مرد از پسرش پرسید: نظرت در مورد مسافرتمان چه بود؟

پسر پاسخ داد: عالی بود پدر! پدر پرسید آیا به زندگی آنها توجه کردی؟

پسر پاسخ داد: بله پدر! و پدر پرسید: چه چیزی از این سفر یاد گرفتی؟

پسر کمی اندیشید و بعد به آرامی گفت: فهمیدم که ما در خانه یک سگ داریم و آنها چهار تا.

ما در حیاطمان یک فواره داریم و آنها رودخانه ای دارند که نهایت ندارد. 

ما در حیاطمان فانوس های تزیینی داریم و آنها ستارگان را دارند.

 حیاط ما به دیوارهایش محدود می شود اما باغ آنها بی انتهاست! با شنیدن حرفهای پسر، زبان مرد بند آمده بود. 

بعد پسر بچه اضافه کرد : متشکرم پدر، تو به من نشان دادی که ما چقدر فقیر هستیم!

آن دو یک شبانه روز در خانه محقر یک روستایی مهمان بودند. در راه بازگشت و در پایان سفر، مرد از پسرش پرسید: نظرت در مورد مسافرتمان چه بود؟

پسر پاسخ داد: عالی بود پدر! پدر پرسید آیا به زندگی آنها توجه کردی؟

پسر پاسخ داد: بله پدر! و پدر پرسید: چه چیزی از این سفر یاد گرفتی؟

پسر کمی اندیشید و بعد به آرامی گفت: فهمیدم که ما در خانه یک سگ داریم و آنها چهار تا. 

ما در حیاطمان یک فواره داریم و آنها رودخانه ای دارند که نهایت ندارد. 

ما در حیاطمان فانوس های تزیینی داریم و آنها ستارگان را دارند.

 حیاط ما به دیوارهایش محدود می شود اما باغ آنها بی انتهاست! با شنیدن حرفهای پسر، زبان مرد بند آمده بود. 

بعد پسر بچه اضافه کرد : متشکرم پدر، تو به من نشان دادی که ما چقدر فقیر هستیم!

 خواهش دعا

شخصی باهيجان و اضطراب ، به حضور امام صادق " ع " آمد و گفت : 
درباره من دعايی بفرماييد تا خداوند به من وسعت رزقی بدهد ، كه‏ خيلی فقير و تنگدستم . 
امام :هرگز دعا نمی‏كنم . 
چرا دعا نمی‏كنيد  ! ؟
برای اينكه خداوند راهی برای اينكار معين كرده است ، خداوند امر كرده كه روزی را پی‏جويی كنيد ، و طلب نماييد . اما تو می‏خواهی در خانه‏ خود بنشينی ، و با دعا روزی را به خانه خود بكشانی !

برگرفته از:کتاب داستان راستان_استاد مطهری

 روزی مردی برای خود خانه ای بزرگ و زیبا خرید که حیاطی بزرگ با درختان میوه داشت.

                            
در همسایگی او خانه ای قدیمی بود که صاحبی حسود داشت که همیشه سعی می کرد اوقات او را تلخ کند و با گذاشتن زباله کنار خانه اش و ریختن آشغال آزارش می داد.

                   
یک روز صبح خوشحال از خواب برخاست و همین که به ایوان رفت دید یک سطل پر از زباله در ایوان است. سطل را تمیز کرد، برق انداخت و آن را از میوه های تازه و رسیده حیاط خود پر کرد تا برای همسایه ببرد.

وقتی همسایه صدای در زدن او راشنید خوشحال شد وپیش خود فکر کرداین بار دیگر برای دعوا آمده است.

            
وقتی در را بازکرد مرد به او یک سطل پر از میوه های تازه و رسیده داد و گفت : " هر کس آن چیزی را با دیگری قسمت میکند که از آن بیشتر دارد ....."

 نامه یک پسر سیاهپوست به دوست سفیدپوستش

 برای کشوری که خردمندانش خانه نشین هستند باید گریست .  حکیم ارد بزرگ



یک ریاضی دان کسی است که به تنهائی می نشیند وسعی می کند مشکلی را حل کند که حتی خودش هم نمی دانست چنین مشکلی وجود دارد!! . آتله سربرگ



اول اندیشه، وانگهی گفتار . لائوسته



برای آنکه روانت را بپروری ، در آغاز با خود یکی شو . حکیم ارد بزرگ



اولین درسی که والدین باید به فرزندان خود بیاموزند، صداقت است. شوپنهاور



اگر کسی ترا آنطور که میخواهی دوست ندارد به این معنی نیست که تو را با تمام وجودش دوست ندارد. گارسیا مارکز



ارزیابی و بررسی بی کینه دیگران بر کار ما ، پاداشی است که ارزش آن را باید دانست .  حکیم ارد بزرگ



هر چیزی زیبائی های مخصوص به خودش را دارد ولی هرکسی نمیتواند آنها را ببیند. کنفوسیوس